2012-06-16 Weer geen cao

De cao-onderhandelingen voor het voortgezet onderwijs zijn vorige week weer eens vastgelopen. Er komt weer een jaar van stilstand aan. De traditionele bonden en de VO-raad gaan na de zomervakantie proberen of ze nog iets verder kunnen komen, maar alles wijst erop dat 2012-2013 weer een jaar wordt waarin we het met een doorlopende oude cao moeten doen. Hetzelfde deed zich ook voor in het cao-jaar 2010-2011 en vorig jaar hadden we wel weer een cao, maar die was rampzalig voor de arbeidsvoorwaarden en werkdruk in onze sector.

Het zijn nog steeds moeilijke tijden in de polder van het voortgezet onderwijs. Werkgevers en werknemers in het voortgezet onderwijs laten zich tegen elkaar uitspelen en de overheid haalt zo gemakkelijk een onevenredig deel van de in deze roerige tijden benodigde bezuinigingen binnen via datzelfde onderwijs. Werkgevers krijgen van de overheid een beperkt vast bedrag te besteden en dat is dan ook hun argument bij iedere eis van de vakbeweging bij de cao-onderhandelingen: we hebben er gewoonweg geen geld voor.
 
Geen van de partijen aan de onderhandelingstafel komt op het idee om nu eindelijk eens samen bij de regering aan te kloppen en te zeggen dat het zo niet langer door kan gaan. Men accepteert gewoon vier jaar nullijn, twee jaar geen nieuwe cao, een hoge werkdruk, te grote klassen, te veel lessen en een kwalitatief lerarentekort om u tegen te zeggen.
 
Dat dit alles ten koste gaat van de kwaliteit van het onderwijs is helder. De prestaties kelderen steeds verder en vreemd genoeg legt de overheid de verantwoordelijkheid daarvoor gewoon bij het onderwijs zelf neer. Geen voorzitter van de VO-raad of van AOb of CNVO die daar iets van zegt. Wie het nog snapt, mag het zeggen.
 
Het lijkt er haast op dat de sociale partners in het voorgezet onderwijs te veel met elkaar en politiek Den Haag verweven zijn en te slaafs de bevelen uit Den Haag volgen. De voorzitter van lerarenvakbond CNVO stapte bijvoorbeeld vorige week nog doodleuk over naar plaats zes op de verkiezingslijst van het CDA, de partij van minister Van Bijsterveldt.
 
Druk zetten op de cao-onderhandelingen lijkt wel een halsmisdrijf, leraren oproepen in actie te komen tegen de slechte arbeidsvoorwaarden en de hoge werkdruk lijkt uit den boze. De traditionele bonden nemen naar hun achterban het argument van de werkgevers over: er is gewoonweg geen geld.
 
De oplossing voor de spagaat lijkt voor de hand te liggen: maak samen een vuist tegen de overheid en maak duidelijk dat juist in tijden van crisis investeringen in onderwijs nodig zijn. In andere landen gebeurt dat wel. Laat de overheid weer gewoon de rol van werkgever op zich nemen. Zoals het nu gaat zijn bonden en werkgevers in het voorgezet onderwijs gegijzeld door hun eigen gebrek aan lef, initiatief, visie en verantwoordelijkheidsbesef.