2012-11-03 Regeerakkoord 2012

LIA-reactie op regeerakkoord 2012

Geven en nemen, noemen ze dat bij coalitieonderhandelingen. We geven de belangen van leraren weg en nemen op andere dossiers onze winst. Je moet elkaar iets gunnen. Tegelijkertijd roepen we heel hard dat we helemaal niet bezuinigen op onderwijs. Kijk maar naar de cijfers.

Laten we eerst maar eens even kijken naar de woorden van VVD en PvdA. Het nieuwe regeerakkoord zet leraren nu al voor vier jaar op de nullijn (een nieuw record), maakt de werkdruk voor leraren nog groter door de BAPO af te schaffen en maakt het weer gemakkelijker leraren klem te zetten met een versoepeld ontslagrecht en een verplicht register.

Zo doe je dat, het verzet uit het onderwijsveld in de kiem smoren. Leraren staan toch al niet bekend als een beroepsgroep die snel in het verzet komt. Leraren kun je voor de verkiezingen gemakkelijk beloftes doen die je daarna weer net zo gemakkelijk breekt. De coalitiepartners hebben het spel goed gespeeld.

Ondertussen doe je niets aan de hoge werkdruk van leraren. Je zorgt er zelfs voor dat die nog hoger wordt. Door de volstrekt ontoereikende financiering van scholen door de overheid nemen die scholen nu namelijk gedwongen hun toevlucht tot zogenaamde verborgen bezuinigingen. Klassen worden hierdoor nog groter, leraren geven hierdoor nog meer lessen en de arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden van leraren worden hierdoor nog slechter.

Tegelijkertijd staan er ook nog veel mooie, loze en gratuite woorden in het regeerakkoord. Het LAKS trapt met open ogen in de gesuggereerde verbetering van de onderwijskwaliteit. De VO-raad ziet de macht van het management over leraren tot haar vreugde nog groter worden. De traditionele onderwijsbonden zijn boos. Nullijn-ondertekenaar CNVO klaagt hypocriet over de nullijn. De AOb keert teleurgesteld over nullijn en de afschaffing van de BAPO terug naar de cao-onderhandelingstafel voor nieuwe ‘verkennende gesprekken’. LIA vreest de uitkomst van de ‘onderhandelingen’ nu al. Waarschijnlijk krijgen de leraren het resultaat weer een dag voor de vakantie te horen, als iedereen op apegapen richting Kerstmis strompelt.

Hoe gaan Rutte en Samsom hun in het regeerakkoord uitgesproken ambitie om bij de top vijf van de wereld te komen eigenlijk waarmaken? Ze willen van goed naar excellent onderwijs en daartoe de kwaliteit van leraren en schoolleiders verbeteren. Naast de hierboven genoemde maatregelen zoeken ze het in het regeerakkoord vooral in prachtige terminologie. Er moet vooral veel ‘gemoderniseerd’ worden. Minder ‘administratie’ door een ‘stofkamoperatie’. ‘Effectieve’ onderwijstijd. ‘Onbevoegdheid’ moet teruggedrongen worden. Lerarenopleidingen moeten ‘aangescherpt’ worden en meer ‘naar de praktijk’ gebracht worden. Minder ‘overhead’. Meer ‘menselijke maat’. ‘Professionalisering’ van het personeelsbeleid. Bekostiging op basis van ‘kwaliteit’. En tot slot de meest raadselachtige formulering van allemaal: er moet versneld voldaan worden aan ‘gewenste beloningscodes’. Praatjes vullen geen gaatjes.

Staat er verder nog nieuw onderwijsbeleid in het regeerakkoord? De maatschappelijke stage wordt alweer afgeschaft nog voordat hij goed ingevoerd is (misschien kan de heer Dijsselbloem het rapport van zijn eigen commissie nog eens nalezen?). De verstrekking van de gratis boeken wordt nu weer teruggedraaid, maar heeft inmiddels al weer veel schade op scholen aangericht  en leraren kunnen weer opdraaien voor de nodige reparatiewerkzaamheden (meneer Dijsselbloem?).

Waar in het regeerakkoord verder gesproken wordt over investeren, gaat het vrijwel altijd om geld verschuiven. Aan deze maatregelen zijn echter veel voorwaarden verbonden, die onder het mom van het toverwoord ‘modernisering’ vrijwel allemaal negatief voor leraren uitpakken.

Nergens lezen we in dit akkoord wat de coalitie gaat doen om het onderwijs aantrekkelijk te maken voor hoogopgeleide, betrokken en goede nieuwe leraren. Nergens lezen we wat de plannen zijn voor verlaging van de werkdruk. Nergens lezen we waar leraren de tijd voor de zo gewenste bijscholing vandaan moeten halen.

Er blijft op het onderwijsdossier dus nog steeds sprake van zwalkend beleid van een onervaren verkenner wiens kompas het noorden kwijt is. We zien slechts paniekvoetbal van een in een bekerwedstrijd zoekgespeelde amateurclub. VVD en PvdA beuken in op de leraar die als een murwgeslagen bokser in de touwen hangt.

LIA roept alle partijen op om eindelijk eens op te houden met die modieuze prietpraat over moderniseren. We moeten harmoniseren in plaats van moderniseren, en wel harmoniseren met de cijfers van andere landen waar het onderwijs geen ondergeschoven kindje is. Landen die terecht in de top vijf van de wereld staan bijvoorbeeld, een plek waar Nederland als het zo verder gaat alleen maar van kan dromen.

Grote klassen, veel lessen, hoge werkdruk, slechte arbeidsvoorwaarden, nullijn, nullijn, nullijn en nog eens nullijn.

Wanneer trekken wij leraren eindelijk eens één lijn?

Word lid van LIA

Klik hier voor de komplete tekst op twee A4-tjes om op te hangen in de lerarenkamer.